Η Εξαφάνιση της Ταινίας Megalopolis του Φράνσις Φορντ Κόπολα
Ο Φράνσις Φορντ Κόπολα, ένας από τους πιο εμβληματικούς σκηνοθέτες του παγκόσμιου κινηματογράφου, κατάφερε μέσα από την ταινία του Megalopolis να προκαλέσει την πολυπόθητη συζήτηση γύρω από την τέχνη του. Ωστόσο, αυτή η φιλόδοξη και αυτοχρηματοδοτούμενη παραγωγή δεν κατάφερε να κερδίσει την αναγνώριση που αποζητούσε. Αν και είχε πρεμιέρα στο Φεστιβάλ των Καννών πριν από ένα χρόνο, η τύχη της δεν φαίνεται να είναι ευνοϊκή, αφού η κυκλοφορία της έχει περιοριστεί σημαντικά.
Η ταινία, που κόστισε περίπου 120 εκατομμύρια δολάρια, παρέμεινε διαθέσιμη για πολύ λίγο σε πλατφόρμες VOD και σήμερα δεν είναι διαθέσιμη ούτε στο Netflix, ούτε στο Amazon, ούτε καν σε DVD. Η απόφαση του Κόπολα να περιορίσει την πρόσβαση στο έργο του έχει προκαλέσει πολλές αντιδράσεις, με πολλούς να αναρωτιούνται ποιος είναι ο πραγματικός λόγος πίσω από αυτή την επιλογή.
Ο Κόπολα πιστεύει ακράδαντα ότι η εμπειρία της θέασης μιας ταινίας σε κινηματογράφο είναι αναντικατάσταση. Για το λόγο αυτό, έχει ξεκινήσει περιοδεία παρουσιάζοντας το φιλμ σε ειδικές προβολές σε πόλεις όπως η Βοστώνη και το Ντιτρόιτ. Ωστόσο, αυτές οι προβολές είναι προσιτές μόνο σε επιλεγμένο κοινό, γεγονός που αφήνει πολλούς θεατές εκτός.
Η μοναδική άλλη ευκαιρία να παρακολουθήσεις το Megalopolis είναι κατά τη διάρκεια μιας διηπειρωτικής πτήσης με την American Airlines, όπου μπορεί κανείς να δει την ταινία από την οθόνη στο πίσω μέρος του καθίσματος. Μια ενδιαφέρουσα, αν και περιορισμένη, δυνατότητα που δείχνει την αφοσίωση του Κόπολα στην εμπειρία της θεατρικής θέασης.
Στην Ελλάδα, η ταινία διανεμήθηκε από τη Feelgood Entertainment. Παρόλο που δεν είχε εμπορική επιτυχία, απέκτησε έναν πυρήνα φανατικών υποστηρικτών που την υπερασπίζονται με πάθος, σε αντίθεση με εκείνους που τη μισούν εξίσου. Αυτή η δυναμική δημιουργεί ένα μοναδικό φαινόμενο, διότι το Megalopolis είναι μια ταινία που είτε σε μαγεύει είτε σε απογοητεύει — αλλά σίγουρα δεν περνά απαρατήρητη. Είναι πιθανό αυτό να ήταν και το πραγματικό σχέδιο του Κόπολα: να προκαλέσει διάλογο γύρω από την τέχνη του και να ενθαρρύνει το κοινό να αναρωτηθεί για την αξία της κινηματογραφικής εμπειρίας.